"9Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości; 10wy, którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla was niegdyś nie było zmiłowania, ale teraz zmiłowania dostąpiliście. 11Umiłowani, napominam was, abyście jako pielgrzymi i wychodźcy wstrzymywali się od cielesnych pożądliwości, które walczą przeciwko duszy; 12prowadźcie wśród pogan życie nienaganne, aby ci, którzy was obmawiają jako złoczyńców, przypatrując się bliżej dobrym uczynkom, wysławiali Boga w dzień nawiedzenia." - 1 Piotra 2,9-12
Niniejszym postem rozpoczynam cykl dotyczący zasady powszechnego kapłaństwa. Jednej z ważniejszych zasad protestantyzmu (wraz z ewangelikalizmem gdzie jest to szczególnie podkreślana prawda).
Z reguły gdy mowa o powszechnym kapłaństwie cytuje się fragment z pierwszego listu ap. Piotra Konieczne jednak jest zauważenie, że już w Księdze Wyjścia 19,6 czytamy: „A wy będziecie mi królestwem kapłańskim i narodem świętym. Takie są słowa, które powiesz synom izraelskim.“
Słowa te padają w momencie gdy naród wybrany otrzymuje prawo (zakon). Zgromadzone pod górą Syjon plemiona stają się jednym narodem. Społecznością szczególną, posiadającą swoje prawo, swoje święta, a nade wszystko połączonych Bożym wybraniem. Będą królestwem kapłańskim i narodem świętym gdy będą słuchać Bożego głosu, przestrzegać przymierza (zobacz Wyjścia 19,5 i cały kontekst).
Rodzi to pytanie jak rozumieli Izraelici owo bycie królestwem kapłańskim i narodem święty? Wszak posiadali kapłanów, którzy dokonywali ofiar ze zwierząt (co było wtedy nakazane przez Boga). Tak, tak byli więc wszyscy "kapłanami" zachowującymi warunki przymierza, ale byli też szczególni "kapłani", którzy składali przed Bogiem ofiary.
Dziś, gdy Chrystus stał się dla nas doskonałym Arcykapłanem, każdy wierzący (każdy kto poddał się pod panowanie Boga i trwa w posłuszeństwie) może budować się w kapłaństwo święte.
Słowa te padają w momencie gdy naród wybrany otrzymuje prawo (zakon). Zgromadzone pod górą Syjon plemiona stają się jednym narodem. Społecznością szczególną, posiadającą swoje prawo, swoje święta, a nade wszystko połączonych Bożym wybraniem. Będą królestwem kapłańskim i narodem świętym gdy będą słuchać Bożego głosu, przestrzegać przymierza (zobacz Wyjścia 19,5 i cały kontekst).
Rodzi to pytanie jak rozumieli Izraelici owo bycie królestwem kapłańskim i narodem święty? Wszak posiadali kapłanów, którzy dokonywali ofiar ze zwierząt (co było wtedy nakazane przez Boga). Tak, tak byli więc wszyscy "kapłanami" zachowującymi warunki przymierza, ale byli też szczególni "kapłani", którzy składali przed Bogiem ofiary.
Dziś, gdy Chrystus stał się dla nas doskonałym Arcykapłanem, każdy wierzący (każdy kto poddał się pod panowanie Boga i trwa w posłuszeństwie) może budować się w kapłaństwo święte.
"2jako nowonarodzone niemowlęta, zapragnijcie nie sfałszowanego duchowego mleka, abyście przez nie wzrastali ku zbawieniu, 3gdyżeście zakosztowali, iż dobrotliwy jest Pan. 4Przystąpcie do niego, do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz przez Boga wybranego jako kosztowny. 5I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa." - 1 Piotra 2,2-5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz